BALLUSTRADA buigt zich over de TIJDGEEST
Pieter Ippel neemt het voortouw. Hij introduceert de Duitse filosoof Herder, omdat hij
de term tijdgeest gemunt heeft. Tegelijkertijd waardeert hij hem als een van de eerste
pioniers van een humanistische filosofie ten aanzien van mens en maatschappij, waar
ook ter wereld. Dichter Kees Klok vergelijkt vervolgens, deze keer als historicus, de
verschillende tijdgeesten van de vaak verkeerd beoordeelde 18de eeuw. Hij bestrijdt
het cliché dat de eeuw een gezapig intermezzo was tussen twee meer enerverende
perioden. In eigen land was er immers zelfs sprake van een revolutionaire situatie
die leidde tot een opstand van de Patriotten tegen de heersende klasse van regenten.
Remko van Broekhoven pleit in zijn zeer persoonlijke bijdrage voor een afstand
nemen van de heersende tijdgeest(en). Oneigentijdsheid is een begrip dat Friedrich
Nietzsche in verschillende publicaties gehanteerd en uitgewerkt heeft.
Hans van Willigenburg fileert in op zichzelf staande fragmenten een rijtje gebeurtenissen,
aannames die te maken hebben met de woke-epidemie. En stelt min of meer los daarvan
vast dat Maarten van Rossem tot een persiflage van een intellectueel is verworden.
Ook columnist Minor doet een aanval op de woke-cultuur, maar op andere wijze.
André van der Veeke vertelt over zijn ervaringen met zijn vaders Arbeitsgeschichte
in Duitsland. En daarmee samenhangend richt hij een kritische blik op het vorig jaar
onthulde Razzia-monument van beeldend kunstenaar Anne Wenzel.
Jan J.B. Kuipers brengt in aflevering 30 van 'De juiste verkeerde verbanden' de zelfhaat
in beeld van het postchristelijke Westen.
Wim Hofman transformeert een oud verhaal met Chinese wortels naar deze tijd. En
laat een vrouw zichzelf en de wereld overwinnen, los van welke tijdgeest dan ook.
Johan Everaers vindt dat de tijdgeest zich wel eens wat meer mag bemoeien met het
beletselteken. Theo Raats beschrijft de ondergang van de euforie en Jos Rouw laat
een nostalgische veerboot opdoemen in een fragmentje uit zijn eerste roman.
Paul van der Velde herinnert zich een opstandig, of liever gezegd baldadig verleden in de jaren
zeventig. Ko de Jonge schrijft over zijn contacten met Josephine-Marie Rauer. Zij werkt aan
haar masterscriptie over een mail-art tentoonstelling in 1978 in Oost-Duitsland, waar De Jonge
ook aan deelnam. Hoe verliep de artistieke communicatie tussen de deelnemers uit het Westen
en het Oostblok, is haar centrale vraag.
Poëzie die de tijdgeest schampt, komt van Kees Engelhart, Will van Broekhoven, Job Degenaar,
Kees Hermis. Er is bovendien sprake van een nieuwe rubriek met de naam DE REEKS, waarin
een dichter een samenhangende reeks gedichten met een korte inleiding introduceert. Marc
Tritsmans is de eerste deelnemer met Een enkele reis. Verder zijn er poëtische bijdragen van
Hendrik Carette, Elise Vos, Jabik Veenbaas, Renaat Ramon. En met de tijd of tijdgeest
samenhangend proza van Dianne Hoogstrate, Guido Eekhaut en Helge Bonset.
***
BRON: BALLUSTRADA.BLOGSPOT.COM
VORMGEVING: UITGEVERIJ LIVERSE
Een abonnement voor twee dubbelnummers kost per jaar 20 euro.