In de serie Verhalen van Dordrecht, uitgegeven door Stichting Historisch Platform Dordrecht, is nummer 38 zojuist verschenen: De Dordtse Letteren 1572 - 2019, samengesteld en geschreven door Kees Klok. Het boekwerk bevat - vanaf de Dordtse boekdrukkunst tot nu toe - een uiterst leesbaar, mooi geïllustreerd en rijkelijk gevarieerd historisch overzicht van de Dordtse letteren, waarin vele schrijvers, o.m. de beroemde geneesheer Johan van Beverwijck, Jacob Cats, schilder Samuel van Hoogstraten, Jacques Perk, Jan Veth, Top Naeff, uiteraard Kees Buddingh', Jan Eijkelboom en 'arbeidersdichter' Wim de Vries aan bod komen, maar ook de literaire wereld daaromheen: de genootschappen, de literaire tijdschriften en gemeentelijke initiatieven als de oprichting van de Culturele Raad Dordrecht. Kortom: een aantrekkelijk, zeer informatief boekwerk.
15nov
Dordtse Letteren door dichter/schrijver/schaker Kees Klok
In de boekhandel ligt een boek of boekje over de historie van de letteren in de stad Dordrecht. C.A. Klok (Kees) heeft het geschreven. Op zijn weblog geeft hij een uitleg over de weg naar een boek of boekje. Wanneer is iemand een Dordtenaar, die zich verdienstelijk heeft gemaakt op de weg van de letteren? Kees benoemt het. Hij schrijft: 'Vandaag is mijn boekje De Dordtse letteren, 1572-2019 verschenen als deel 38 in de serie Verhalen van Dordrecht. Ik ben er blij mee. De uitgave is mooi verzorgd en het resultaat mag er zijn, al is de weg daarheen niet helemaal effen geweest. Dat is een beetje mijn eigen schuld.
Toen ik de opdracht van de Stichting Historisch Platform Dordrecht aanvaardde, heb ik niet gevraagd hoe omvangrijk de tekst mocht zijn. Ik bekeek enkele eerdere delen uit de reeks en schatte die op ongeveer tienduizend woorden. Toen ik een tekst van die omvang inleverde, vernam ik dat het maximaal zesduizend woorden mocht zijn
Schrappen
Schrijven is schrappen, hoor je weleens. Dat was nu zeker het geval, maar door dat schrappen viel er wel erg veel vlees van de botten en aangezien ik geen vegetariër ben, ging mij dat wel een beetje ter harte. Het is gelukt, niet het minst door enkele nuttige suggesties van tekstredacteur Cees Esseboom.
De andere redacteur, Herman van Duinen, heeft het eindresultaat in een puike vorm gegoten. De heren verdienen mijn dank daarvoor. Ik heb de oorspronkelijke tekst zorgvuldig opgeslagen. Wie weet wat voor aardigs ik daar in de toekomst nog eens mee kan doen, maar voorlopig hebben we dit boekje.
Je kunt het maar beter zelf vermelden, voordat een ander er triomfantelijk mee aan de haal gaat, maar helemaal foutloos is het eindresultaat niet. Door een onopgemerkte typefout is de dichter Job Degenaar ineens twee jaar ouder geworden, want zijn geboortejaar staat vermeld als 1950, terwijl dat 1952 moet zijn.
Over dichter, romancier en kinderboekenschrijfster Marie Schmitz (1883-1972) meld ik dat ze, geboren in Haarlem, voor haar huwelijk met de kunstenaar Leen Verhoeven naar Dordrecht kwam. Het boekje lag al bij de drukker toen ik ontdekte dat dat al veel eerder was. Ze kwam namelijk als zeer jong kind mee met haar moeder, nadat die weduwe was geworden. Dank aan Saskia Lensink, van wiens hand binnenkort het boek Dochters van Dordrecht verschijnt, voor de nadere informatie.
Vraag
In de inleiding van de oorspronkelijke tekst, stelde ik mij de vraag: wanneer kun je iemand een Dordtse schrijver noemen? Is dat iemand die in de stad is geboren en getogen en daar altijd is blijven wonen?
Is iemand die tijdelijk in de stad woonde en daar het een en ander schreef (Jacob Cats bijvoorbeeld) ook een Dordtse schrijver? Of iemand die in Dordrecht is geboren, maar daar al vroeg uit is vertrokken (Job Degenaar, Amarantha Groen, Jacques Perk)?
Of een schrijver die van buiten Dordrecht naar de stad kwam? Een eenduidig antwoord heb ik niet kunnen vinden. Prima dus dat die inleiding door het schrappen moest vervallen. Met te nauwe definities zijn de letteren namelijk niet gediend, denk ik.
Bron: Dordrecht.net
Kees Klok heeft een weblog: http://kees-klok.blogspot.com/)
.