Op 11 oktober vond in een intieme sfeer, gelardeerd met interviews, voordrachten en muziek, de vernissage van dit monumentale standaardwerk plaats in het fraaie Onderwijsmuseum in Dordrecht. Het 880 (!) pagina's tellende boekwerk is een rijk resultaat van twee nijvere, bevlogen lieden, Henk Sissing en Theo Magito, die, zoals goede onderwijsmensen betaamt, het werk hunner handen niet hebben laten varen. Chapeau voor hen en voor uitgeverij Noordboek, die het resultaat wist om te toveren tot een indrukwekkend mooi boekwerk.
Mijn bijdrage ging over mijn eerste liefde op de Dordtsche Buitenschool. Zes jaar was ik. En natuurlijk leverde dat poëzie op.
Ik ben geboren en getogen in het dorp Dubbeldam, dat nu heel poëtisch ‘Wijk 9’ van Dordrecht heet, en bezocht hier in Dordrecht vanwege mijn aangeboren astma zéér sporadisch de kleuterklassen op School Mühring, een tamelijk elitair schooltje aan de Vrieseweg. Ik werd overgeplaatst naar de Dordtsche Buitenschool, een school voor ziekelijke kinderen, die toen gevestigd was tussen Vrieseweg en Oranjepark, naast het gebouw waarin nu het Johan de Witt Gymnasium huist. Ik heb daar de eerste vier jaren doorgebracht (nu heet dat groep 3 t/m 6) en herinner me nog de dagelijks verplichte eetlepel pure levertraan, gevolgd door een glas lauwe melk met een dik vel erop, waarmee daar de dag geopend werd. Ik stopte dat vel, dat me altijd tot kokhalzen bracht, stiekem in mijn linkermouw. Mijn moeder stond ’s avonds eerst raar te kijken: ‘Wat is dat toch, dat vaalwitte propje in Jobs mouw?’ Toen ik het haar opbiechtte, pulkte ze het er vervolgens al die jaren zonder morren uit, wanneer ik dat zelf verzuimd had.
Ook de oorvijgen van het personeel wanneer iemand zijn ogen open hield tijdens het bidden voor de warme maaltijd ’s middags, staan me nog bij. ‘Pats’ hoorde je dan door het gebed heen, waardoor je opkeek en daarmee zelf weer in gevaar kwam. Maar verder was het er heel gezellig.
En daar werd ik voor het eerst smoorverliefd:
YVONNE, EERSTE KLAS
De les mocht buiten voortgezet: dit was
mijn kans, ik schoof mijn bankje achter haar
haar blonde haren glansden in de zon
haar jurkje bolde in de wind
In een kadans van jamben schoof
ik haar mijn kreupelversje toe:
Yvonne Stolk geef mij een zoen
en ik jou ook een zoen
Ze hapte goedlachs en de middag
gleed in een roes van geluk voorbij
de dag daarop sloeg mijn rivaal terug
met drop die haar nog lang bekoorde
Ik leerde vroeg mijn levensles:
dat dichtkunst langer meegaat
maar dat in ware liefdeszaken
toch probater dropjes zijn
Job Degenaar
OPDRACHT (het gaat over onderwijs, nietwaar): welke dames worden op de bijgesloten foto twee keer als medewerker vermeld?
___________________________________________________________________________________________________________
Nederlandstalige onderwijsgedichten vanaf de dertiende eeuw tot nu
Het leven op de school biedt rijke stof voor dichters. Deze vuistdikke poëziebundel bevat de belangrijkste gedichten over de school vanaf de middeleeuwen tot nu toe. Opvallend veel zaken bleven gelijk, zoals het ongemak van de eerste schooldag, de vriendschappen, het gebrek aan orde, de eerste verliefdheden, het voorlezen, de rekensommen, de vechtpartijtjes, het schoolzwemmen, de taalfouten, het schoolfeest en de luizen.
Dit prachtige boek, waarin ruim 900 gedichten zijn opgenomen, is een ode aan leerlingen, klassen ondersteuners, schoolhoofden, onderwijsinspecteurs en natuurlijk al die geweldige leraren. En het is een aanrader voor iedereen die het onderwijs een warm hart toedraagt.
Theo Magito werkte als gemeentelijk inspecteur voor het basisonderwijs en als directeur-bestuurder van de CED-Groep. Met Henk Sissing stelde hij ook eerder al een verzamelbundel onderwijsgedichten samen.
Henk Sissing werkte in (bestuurs-)functies in PO, VO en HBO, bij het ministerie van OC&W en bij CPS. Hij publiceerde 3000 jaar denkers over onderwijs, is organisator van onderwijsfilmfestivals en stelde de Bildungscheurkalender samen.
BRON: NEERLANDISTIEK, ONLINE TIJDSCHRIFT VOOR TAAL- EN LETTERKUNDE