Poems by Job Degenaar (Netherlands)


The Wadden

Past abandoned holiday homes, their
hoarse throats braised in the soft snow,
pheasants are scavenging around

Those summers at the dunes
fanning out like honeysuckle
over undergrowth

the long winters in which
our condensed existence slipped away:
it made us silent

As an open question we stand
in the wind, above the gray
mudflats, under the gray clouds


De Wadden

Langs verlaten vakantiehuizen
hun schorre kelen in de sneeuw
gesmoord, schooieren fazanten

Die zomers aan het duin
waaierend als kamperfoelie
over kreupelhout

de lange winters waarin
ons ingedikt bestaan vergleed:
stil werden we ervan

Als een open vraag staan we
in de wind, boven het grijze
wad, onder de grijze wolken

Uit: Dus dit is zomer, Thomas Rap, Amsterdam 1998


Lemster Bay, midwinter

When almond liqueur flows
between clouds, one more time
the afternoon sun
over the wide water;
a slow stream
of bronze and silver

In the hinterland windows
glowing where one could
-stuck to images
of a never ending
today- celebrate his high
of freedom


Lemster Baai, midwinter

Als amandellikeur vloeit
tussen wolken door nog
eenmaal de namiddagzon
over het wijde water:
stroom van langzaam
brons en zilver

In het achterland gloeien
vensters op, waar men
gekluisterd aan beelden
van een nooit aflatend
heden, zijn roes van
vrijheid uitzit

Uit: Van de arena en het lastdier, Thomas Rap, Amsterdam 1995


Cadzand, breathing space

Bent over the shells,
far from the cats, the fight
for air, he sharpens his eyes,
looks for the black glitter
of fossil shark teeth

Alone with the sea and the millions
of years in his hand, his panting
slows down, there is no time, no
life that awaits him with hostility


Cadzand, adempauze

Gebogen over schelpen, ver
van de katten, ‘t gevecht om lucht
scherpt hij zijn ogen, zoekt
naar ‘t zwart geglinster
van fossiele haaientanden

Alleen met de zee en de miljoenen
jaren in z’n hand, luwt zijn hijgen
is er geen tijd, geen leven
dat vijandig op hem wacht

Uit: Van de arena en het lastdier, Thomas Rap, Amsterdam 1995


Noordoostpolder blues

An empty bus conveys peace of mind
through a hedge of sparse trees
between Bant and Emmeloord

in the distance two headlights turn
a meeting starts slowly
stirs up, enlightens me and signals:

here one is alone with his dashboard –
Full speed then, into the depths
to who embraces me in her dreams

gusts of universe tear at the car
like an envious mistress
life lessons radiate from the houses


Noordoostpolderblues

Een lege bus vervoert gemoedsrust
door een haag van dun geboomte
tussen Bant en Emmeloord

in de verte draaien twee koplampen
een ontmoeting komt langzaam op gang
wakkert aan, licht me door en seint:

hier is men alleen met z’n dashboard –
Full speed dan maar, de diepte in
naar wie me in haar dromen sluit

vlagen heelal rukken aan de auto
als een afgunstige maîtresse
uit de huizen stralen levenslessen

Uit: Vluchtgegevens, Liverse, Dordrecht 2011

Translated into English by Hannie Rouweler